കാള രാത്രി.....

ഇന്നലെത്തെ രാത്രി നിലാവുള്ളതാവാൻ ഇടയില്ല. പക്ഷെ എനിക്ക് പൌർണ്ണമിയായിരുന്നു. നാട്ടിൽ ലീവിന് എത്തിയതാണ്. കഷ്ടിച്ച് 15 ദിവസത്തേക്ക്. എവിടെയെങ്കിലും പോവാനോ ആരെയെങ്കിലും കാണാനോ ഒന്നും സമയമില്ല. അതിനിടക്കാ കൂട്ടുകാരൻ കുഞ്ഞി മുഹമ്മദിന്റെ ക്ഷണം വന്നത്. ഒഴിവാക്കാൻ പറ്റുമായിരുന്നില്ല. ദീർഘ കാലം ഒരുമിച്ചു കഴിഞ്ഞതാണ്. അങ്ങനെ അവന്റെ വീട് വരേയൊന്നു പോയി. തൊട്ടടുത്ത ഗ്രാമമാണ് അവന്റെത്‌. പുഴ കടന്നു പോണം. വീടെത്തിയതും സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ചായ സൽക്കാരം കഴിഞ്ഞു ഗൾഫ് ജീവിത കാലത്തെ ഓർമ്മകൾ ഞങ്ങൾ പരസ്പരം അയവിറക്കി. പിന്നെ ഇഷാ ബാങ്ക് വിളിച്ചതും കുഞ്ഞി മുഹമ്മദ്‌ ആ കാര്യം ഓർമിപ്പിച്ചു.

'നീ പോത്ത് വരട്ടിയതും ബിരിഞ്ചിയും കഴിച്ചിട്ട് എത്ര കാലായി?'

'അതിപ്പോ ഒരുപാടായി കാണും. പണ്ടെങ്ങോ ഏതെങ്കിലും നേർച്ചക്കോ മരണാടിയന്തിരത്തിനോ കഴിച്ച ഓർമ്മയേ ഒള്ളൂ. എന്താ ഇവിടെ ആരെങ്കിലും മരിച്ചോ?'

'അതല്ല പോത്തേ... നിനക്ക് ഇഷാ നിസ്കാരം ഇവിടെ കൂടിയിട്ടു പോവാം. അതു കഴിഞ്ഞ് പള്ളിയിൽ സ്വലാത്തും ദിക്റും ഉണ്ട്. അതു കഴിഞ്ഞാൽ ഉടനെ ഭക്ഷണം വിളമ്പും. ഇന്ന് വെള്ളിയാഴ്ച്ച രാവല്ലേ?'

'അത് പറ്റില്ല. രാത്രി വൈകി തിരിച്ചു പോയാൽ പ്രശ്നമാണ് പുഴ തിരിച്ചു കടക്കണ്ടേ? ഇടുങ്ങിയ ഇടവഴിയുമാണ് ഞാൻ പോവ്വാ'

'നീ എന്തിനാ പുഴ കടന്നു പോവണത്. തെക്ക് റോഡു വഴി പാലം കടന്നു പോവാം. ഞാൻ ബൈക്കിൽ കൊണ്ട് വിടാം നീ സ്വലാത്ത് കഴിഞ്ഞു ഭക്ഷണവും കഴിച്ചു പോയാൽ മതി'

കുഞ്ഞു മുഹമ്മദിന്റെ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി ഞങ്ങൾ പള്ളിയിലേക്ക് നീങ്ങി. ഇഷാ നിസ്കാരവും കഴിഞ്ഞു ആളുകൾ ഓരോ ഗ്ലാസ് പായസവും അകത്താക്കി സ്വലാത്തിന്റെ ഒരുക്കത്തിലേക്ക് നീങ്ങി. ഞാനൊന്ന് മൂത്രമൊഴിക്കാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. പോത്ത് വരട്ടിയതിന്റെയും ബിരിഞ്ചിയുടെയും മണം പിടിച്ചു വെപ്പുകാരനെ സഹായിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു പയ്യൻ ചുറ്റി നടക്കുന്നുണ്ട്. വള്ളി ട്രൌസർ മാത്രമാണ് വേഷം. ഏതാണ്ട് 10 വയസ്സിനു ചുവടെ പ്രായം കാണും. കാലിൽ ചെരുപ്പില്ല. ഊരി വീഴുന്ന ട്രൌസറിന്റെ വള്ളി ഇടക്കിടെ നേരെയാക്കി വെക്കുന്നുണ്ട്. ഈ കാലത്തും വള്ളി ട്രൌസർ ഇടുന്ന കുട്ടികളോ? ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു.
ഉടനെ കുഞ്ഞു മുഹമ്മദിന്റെ വിളി വന്നു. ഞാൻ വുളു ഉണ്ടാക്കി വീണ്ടും പള്ളിയിലേക്ക്.

സ്വലാത്ത് തുടങ്ങി. ജനം ഭക്തി ലഹരിയിൽ. ഞാൻ വിശപ്പിന്റെ കാളലിലും. സമയം രാത്രി 12 മണി ആവാറായി. മൂത്രശങ്ക ഭാവിച്ചു ഞാൻ വീണ്ടും പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ട്രൌസർ വാല പയ്യൻ അപ്പോഴും അവിടെയുണ്ട്. എന്നെ കണ്ടതും നല്ല പരിചയ ഭാവത്തിൽ അവൻ പറഞ്ഞു.

'ഇക്കാ നിങ്ങൾ ലീവിൽ വന്നതല്ലേ... ഇവിടെ പരിപാടി പുലർച്ച വരെ നീളും. നിങ്ങൾക്ക് വേണേൽ ഭക്ഷണം ഞാൻ പൊതിയാക്കി തരാം. നല്ല നിലവുണ്ടല്ലോ വേഗം പുഴ കടന്നു വീട്ടിലേക്ക് വിട്ടോളൂ'.

ഈ പയ്യൻ ആള് കൊള്ളാലോ എന്റെ മനസ്സ് ഇവൻ നന്നായി വായിച്ചെടുത്തിരിക്കുന്നു. ഞാൻ അവന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് ഒന്നും പറയാതെ ഭക്ഷണ ചെമ്പിലേക്ക് നോക്കി അങ്ങനെയിരുന്നു. വെപ്പുകാരനും സ്വലാത്തിൽ ആണ്. പയ്യൻ ഒരു വാഴയില വെട്ടി അതിൽ ഒന്നിൽ പോത്ത് വരട്ടിയതും മറ്റൊന്നിൽ ബിരിഞ്ചി ചോറും പൊതിഞ്ഞെടുത്ത് എനിക്കു നീട്ടി പറഞ്ഞു;

'വേഗം തടി സലാമത്താക്കിക്കൊളീ'.

'എനിക്ക് വഴി അത്ര ഉറപ്പില്ല. പുഴ വരെ നീയൊന്ന് കൂടെ വരുമോ?'

കേൾക്കേണ്ട താമസം ഒരു പൊതി എന്നിൽ നിന്നും വാങ്ങി അവൻ മുന്നിൽ നടന്നു. ഇടവഴിയിലേക്ക് നീങ്ങിയതും എനിക്കാ കാര്യം ഓർമ്മ വന്നു. എന്റെ ബാല്യകാല സഹപാഠിയായ ആമിനയെ കല്യാണം കഴിച്ചയച്ചത് ഇവിടെ അടുത്തെവിടെയോ ആണല്ലോ. പയ്യനോട് അവളെ കുറിച്ചന്വേഷിച്ചപ്പോൾ വീട് കാണിച്ചു തരാമെന്ന് അവനേറ്റു. ഈ പാതിരാത്രി തന്നെ കാണണോ എന്നൊരു മറു ചോദ്യവും.

ആമിനയുടെ വീടെത്തിയതും വലിയൊരു തൊഴുത്ത് മുന്നിൽ കണ്ടു. പയ്യൻ വീട്ടിലേക്ക് കയറി ഉറക്കെ വിളിച്ചു.

'ഉമ്മാ വാതില് തുറക്ക് ഒരാള് കാണാൻ വന്നിരിക്കുന്നു'
.
വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തു വന്ന ആമിന രാത്രി വീടണയാത്ത മകനെ ശകാരിച്ചു കൊണ്ട് എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി ചോദിച്ചു.

'ആരാ? എന്താ ഈ പാതിരാക്ക്‌?'

ഞാൻ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു അവൾക്ക് എന്നെ മനസ്സിലായി. പരസ്പരം കുടുംബ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം സംസാരിച്ചു. ആമിനയുടെ ഭർത്താവ് ഗൽഫിലാണ്‌ . ഒളിച്ചോട്ടക്കാരൻ എന്നാണ് അയാളെ അവൾ വിശേഷിപ്പിച്ചത്. ഭർത്താവ് ഗൾഫിൽ ആയിട്ട്‌ 20 വർഷമായി. ആമിനാക്ക്‌ പത്തോളം പശുക്കൾ ഉണ്ട്. സ്വന്തമായി വീടും അത്യാവശ്യം കൃഷിയിടവും എല്ലാമുണ്ട്. ഭർത്താവ് ഗൽഫിൽ ഉണ്ടാക്കുന്നതിനെക്കാൾ കാശു് അമിന പാല് വിറ്റ് സമ്പാദിക്കുന്നുണ്ട്‌. ഇവിടെ നിന്നാൽ ചാണകത്തിന്റെ മണത്തിൽ അധ്വാനിക്കെണ്ടി വരുമല്ലോ അതാണ്‌ കക്ഷി നിർത്തി പൊരാൻ മടിക്കുന്നതെന്ന ആമിനയുടെ പരിഭവത്തിൽ നിരാശയും നിസ്സഹായതയും നിഴലിച്ചു.

യാത്ര പറഞ്ഞു ഇറങ്ങാൻ നേരം ആമിന കൂടെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി തൊഴുത്തിൽ ഒന്ന് ടോർച്ചടിച്ചു നോക്കി. പത്ത് പശുക്കൾക്കും കൂടി ആകെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആണ്‍ തുണയെ കാണാനില്ല. അവൻ കയറ് പൊട്ടിച്ചു എങ്ങോ ഓടിയിരിക്കുന്നു.

'പത്ത് ബീവിമാർ ഉണ്ടായിട്ടും അവൻ മതിലു ചാടിയോ?' എന്റെ തമാശക്കുള്ള ആമിനയുടെ മറുപടി പെട്ടെന്നായിരുന്നു.

'ആണ്‍ വർഗ്ഗം അങ്ങനെ തന്നെയാ ഇനിയിപ്പോൾ കന്നു കാലികൾക്ക് മാത്രം എന്തിനാ ഒരു കിഴിവ്'.

വടി കൊടുത്ത് അടി വാങ്ങിയ ജാള്യതയിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചു, 'ഇനിയിപ്പോ എന്ത് ചെയ്യും'.

ആമിന മറുപടി നൽകിയത് വള്ളി ട്രൌസർകാരൻ മകനോടായിരുന്നു.

'എടാ നീ ഇക്കാനെ പുഴവക്ക് കാണിച്ചു കൊടുക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെ മൂരിയും അവിടെ എങ്ങാനും ചുറ്റി തിരിയുന്നുണ്ടോ എന്ന് നോക്കണം. ഭയങ്കര കൊമ്പനാ പലരെയും കുത്തി വീഴ്ത്തിയിട്ടുണ്ട്'.

അത് കൂടി കേട്ടതോടെ ഭയം ഇരട്ടിച്ചു. വഴിയിലൊന്നും ആ സാധനത്തെ കാണരുതേ എന്നായിരുന്നു എന്റെ തേട്ടം. പയ്യൻ മുന്നിലും ഞാൻ പിന്നിലുമായി ഇടുങ്ങിയ ഇടവഴിയിലൂടെ പുഴ വക്കത്തെക്ക് നീങ്ങി. പുഴ അടുക്കാറായതും കാളയെ കണ്ടു. വെളുത്ത നിറം നീണ്ടു വളഞ്ഞ കൂർത്ത കൊമ്പുകൾ. നല്ല നെടുപ്പമുള്ള ശരീരം കയറിന്റെ ചെറിയൊരു ഭാഗം കഴുത്തിലുണ്ട്. അവൻ ഞങ്ങളുടെ നേരെ തന്നെ വരുന്നു. ഞങ്ങൾ ഇടവഴി മറികടന്നു തൊട്ടടുത്ത പറമ്പിലൂടെ ഓടി. പിന്നാലെ കാളയും. ഓട്ടത്തിന്റെ ദിശ മാറി എത്തിപ്പെട്ടത് കുഞ്ഞി മുഹമ്മദ്‌ പറഞ്ഞ റോട്ടിൽ തന്നെ. അവിടെ റോഡരുകിൽ പഴയ ഒരു എസ് ടി ഡി ബൂത്ത് കണ്ടു. പയ്യൻ ഉടനെ ബൂത്തിൽ കയറി കൂടെ ഞാനും.

അതിനകത്ത് ഫോണ്‍ ഒന്നുമില്ല. ഈ മൊബൈൽ യുഗത്തിൽ അതിന്റെ ആവശ്യമെന്ത് എന്നൊന്നും ചിന്തിക്കാനുള്ള മാനസികാവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നില്ല ഞാൻ. ബൂത്തിനുള്ളിൽ നിറയെ മട്ടലും ചികരിയും മറ്റു വിറകുകളും ആണുള്ളത് ആകെ മാറാല പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. കാള ഞങ്ങളെ വിടുന്ന ലക്ഷണമില്ല. ഞാൻ ബൂത്തിന്റെ വാതിൽ അടച്ചു പിടിച്ചു. പക്ഷെ അതിന് കൊളുത്തില്ലായിരുന്നു. വാതിലിലെ ഗ്ലാസ് വഴി പുറത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ കാള കൊമ്പു കൊണ്ട് വാതിൽ കുത്തി പൊളിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ് എന്ന് മനസ്സിലായി. ആമിനയുടെ മകൻ വിറകിനുള്ളിൽ ഒളിച്ചു.

'കാളക്ക് നിന്നോടും ദേഷ്യം അണോടോ? ഉപദ്രവിക്കാതെ പോവാൻ പറ. നീ പറഞ്ഞാൽ കാള കേൾക്കുമായിരിക്കും'.

'അറിയില്ല ഇക്കാ.. ഇത്ര ക്രോധത്തോടെ അവനെ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല'. എന്റെ ദയനീയമായ അപേക്ഷക്ക് അവന്റെ മറുപടി.

അതിനിടയിൽ കാള ബൂത്ത് കുത്തി മറിച്ചിട്ടു. തുറന്നു പോയ വാതിൽ വഴി ഞങ്ങൾ ഒരു വിധം ജീവനും കൊണ്ടോടി. പക്ഷെ ബീഫും ബിരിഞ്ചിയും അപ്പോഴും കയ്യിൽ നിന്ന് വീണു പോയിരുന്നില്ല. വീണ്ടും പുഴ വക്കിൽ എത്തി. അവിടെ പുഴയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു നീണ്ടു പിന്നെ നിവർന്നു വളർന്ന 'എൽ' ആകൃതിയിൽ ഉള്ള ഒരു തെങ്ങുണ്ട്.

പണ്ട് പത്ത് മുപ്പത്തഞ്ചു വർഷം മുൻപ് അതുപോലെ തന്നെയുള്ള ഒരു തെങ്ങുണ്ടായിരുന്നു അവിടെ. അത് ഇപ്പോൾ വീണു പോയിക്കാണും. അവിടെ ഞങ്ങൾ കുട്ടിക്കാലത്ത് കുളിക്കാൻ പോവുമ്പോൾ ആ തെങ്ങിന്റെ മുകളിൽ കയറി വെള്ളത്തിലേക്ക് ചാടി കളിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. താഴെ നല്ല ആഴമുള്ള കഴമാണ്.

ഒരിക്കൽ മുസ്തഫ എന്ന പേരുള്ള കൂട്ടുകാരനും ഒത്ത് അങ്ങനെ ചാടാൻ പോയി. അവൻ തെങ്ങിൽ നിന്നും വെള്ളത്തിൽ ചാടിയതും പിന്നെ കുറേ നേരത്തേക്ക് പൊന്തിയില്ല. അതൊരു വെള്ളിയാഴ്ചയായിരുന്നു. വെള്ളിയാഴ്ച കഴത്തിൽ റൂഹാനീങ്ങൾ ഉണ്ടാവുമെന്നും അവ മനുഷ്യരെ പ്രത്യേകിച്ച് കുട്ടികളെ കഴുത്തിനു പിടിച്ചു വലിക്കുമെന്നും പണ്ട് വീട്ടുകാർ പറഞ്ഞു പേടിപ്പിച്ചിരുന്നു. അങ്ങനെ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു പൊന്തി വന്ന മുസ്തഫയും അത് തന്നെ പറഞ്ഞു. അവനെ ഒരു റൂഹാനി വന്നു കഴുത്തിനു പിടിച്ചു താഴോട്ടു വലിച്ചു പോൽ. അതിനാലാണ്  പൊങ്ങാതെ പോയത്. ഒരു വിധം കുതറി ആണ് അവൻ മുകളിലെത്തിയത്. അവൻ നന്നായി വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ പനി വന്നു. മുസ്തഫയുടെ ബാപ്പ അവനെ പല സിദ്ധൻ മാരുടെയും അടുത്ത്  കൊണ്ടുപോയെങ്കിലും അസുഖം മാറിയില്ല. തുടക്കത്തിൽ മാനസിക അസ്വാസ്ത്യങ്ങൾ പ്രകടിച്ച അവൻ പിന്നീട് അത് മൂർച്ചിച്ചു മരണപ്പെട്ടു.

പെട്ടെന്ന് തെങ്ങിലേക്ക് പാഞ്ഞു കയറുന്നതിനിടയിൽ ഈ കഥകലെല്ലാം എന്റെ മനസ്സിലൂടെ മിന്നി മറിഞ്ഞു പോയി. മുന്നിൽ ഓടിക്കയറിയ വള്ളി ട്രൌസറുകാരൻ തെങ്ങിന്റെ മണ്ടയിൽ പിടിച്ചു ഇരു കാലുകളും കീഴ്പ്പോട്ടിട്ടു ഇരിപ്പാണ്. തൊക്കിൽ ബിരിഞ്ചി പൊതിയും ഉണ്ട്. ഞാൻ ആണെങ്കിൽ വരട്ടിയ ബീഫ് പൊതി താഴെ വെള്ളത്തിൽ വീണു പോവാതെ എങ്ങനെ തെങ്ങിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കാം എന്ന ബദ്ധപ്പാടിലും. പക്ഷെ കാള പോവുന്ന ലക്ഷണമില്ല. അവൻ കരയിൽ അങ്ങനെ നിപ്പുണ്ട്. എന്തിനാണവന്റെ ദേഷ്യം? അതിനിടെ പയ്യൻ പതുക്കെ താഴോട്ടിറങ്ങി വന്നു. തെങ്ങിന്റെ വളഞ്ഞ ഭാഗത്ത് ഞാനും ഒരു വിധം ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു.

'ഈ ഭക്ഷണം തണുത്ത് പോവുന്നതിനിടക്ക് നമുക്കതങ്ങ് തിന്നാം. കുറെ ഓടിയതല്ലേ. അതിനിടക്ക് കാള തിരിഞ്ഞു പോയാലോ'.

പയ്യന്റെ അഭിപ്രായം ഞാനും അംഗീകരിച്ചു. കത്തുന്ന വിശപ്പ്‌ അത് തന്നെ ശരിയെന്ന്‌ ഉള്ളിൽ നിന്നും വിളിച്ചു പറഞ്ഞു . പൗർണ്ണമി തിളങ്ങുന്ന ആകാശം. താഴെ ശാന്തമായി ഒഴുകുന്ന പുഴ. കരയിൽ കുത്തി മലർത്താൻ കൊമ്പും കുലുക്കി നിൽക്കുന്ന കാളക്കൂറ്റൻ. ഇതെല്ലാം സാക്ഷിയാക്കി ഞങ്ങൾ അത്താഴത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു.ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കെ പയ്യൻ പറഞ്ഞു.

'ഇക്കാ ഇത് പോത്തല്ല. ഉമ്മാക്ക് ഒരു മൂരിക്കുട്ടൻ കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു. അത് ഇന്നലെ ഉമ്മ പള്ളിയെലെ സ്വലാത്തിന് സംഭാവന നൽകിയിരുന്നു. അതാണ്‌ നമ്മൾ ഇപ്പോൾ കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്'.

ഞാൻ വീണ്ടും ഒന്ന് കൂടി കരയിലേക്ക് നോക്കി കാള അവിടെയില്ല. ഒരു നെടു വീർപ്പോടെ ഭക്ഷണത്തിലേക്കു വീണ്ടും കൈ വയ്ക്കുന്നതിനിടെ വെള്ളത്തിൽ നിന്നും വായു പുറത്ത് വരുന്ന പോലുള്ള ശബ്ദവും പിന്നെ കുമിളകളും. പെട്ടെന്ന് ആ കുമിളകൾക്കിടയിലൂടെ ഒരു കൈ ഉയർന്നു എന്റെ നേരെ നീണ്ടു. അത് മുസ്തഫയ്ടെത് ആയിരുന്നു. അവൻ എന്നെ പിടിച്ചു വലിച്ചു താഴേക്ക് കൊണ്ടു പോവുന്നന്നത് കണ്ടു പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന പയ്യനെ ഒന്ന് കൂടി നോക്കി. അത് ഞാൻ തന്നെയായിരുന്നു. എന്റെ കുട്ടിക്കാലം. വല്ലാത്തൊരു സ്വപ്നം തന്നെ ആയിരുന്നു ഇന്നലത്തെ രാത്രി എനിക്ക് സമ്മാനിച്ചത്.

************************************